Een gedicht voor Corona 2020

Je bent als de prille liefde

een vonkje uitslaand in een vlam

kleine stapjes met de handen klam

jij die ieders hart dit jaar doorkliefde

Een storm onder de lentezon 

want wie het hardste waait wint 

je naam nu al vereeuwigd in het koude grind

aerosolen klevend aan het witte plafond

Hoe langer ik je ken hoe kwetsbaarder ik word

langzaam verworden tot een 1,5m lange latrelatie 

tot voorkort een volstrekt onbekende creatie

alle mooie plannen dit jaar opgeschort

Je bent als de prille liefde een gebarsten vulkaan

alles verwoestend en nietsontziend

iedereen geef je aandacht maar hebt niemand te vriend

bedolven onder as waar de rozen van ons verleden staan

Aangestoken door je in mijn armen te sluiten

maar vreemdgegaan met een ieder die maar dichtbij genoeg wilde komen

turbulent de hele wereld verkent je verspreidde de bekende symptomen

uiterst spaarzaam kom ik nog maar buiten

Gelukkig ben je als de prille liefde

een vlam die dooft door een traan van verdriet 

in januari ga je van control+alt+delete

2020 het jaar waarin we onze ware liefde griefde

2020 het jaar waarin jij iedereen hebt aangeraakt 

van je liefde compleet genezen 

afstand genomen en volledig genezen

uit de waas van de prille liefde voorgoed ontwaakt